محمدعظیم اکسیر اصفهانیمحمدعظیم اکسیر اصفهانی، شاعر ادیب قرن دوازدهم هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمحمّدعظیم اصفهانی متخلّص به «اکسیر»، شاعر ادیب قرن دوازدهم هجری در اصفهان بوده است. وی نزد محمّدنصیر فایض ابهری فنون شعر و ادب را آموخته و سپس به هندوستان رفته و ملازمت نظام‌الملک آصف‌جاه و صغدر جنگه را اختیار کرده و عاقبت در سال ۱۱۶۹ق در بنگاله وفات یافته است. [۲]
معانی، احمد گلچین، کاروان هند، ج۱، ص۸۲.
[۳]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا: ذیل «اکسیر اصفهانی»، ص۳۱۹۴.
[۴]
تفضلی، آذر، فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص۳۳۵.
دیوان اشعار او شامل ۹۳۲۶ بیت در کتابخانه میرزا جعفر سلطان القرائی تبریزی وجود داشته و شاعر در آخر آن نوشته است: «حرره العبد الفقیر محمّدعظیم الاکسیر فی قریه کالبی من بلاد هند فی ۱۱۵۰». نسخه دیگری از دیوان اکسیر به شماره ۹۰۲۳ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی در تهران موجود است. [۶]
حائری، عبدالحسین، فهرست کتابخانه مجلس، ص۳۶۳.
«مثنوی شاهد و مشهود» هم از منظومه‌های اوست که در کتابخانه معتمدالدّوله فرهاد میرزا وجود داشته است. این بیت از اوست:"جلوه آن سرو قامت دیده‌ام ••• من به چشم خود قیامت دیده‌ام". ۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۴۸. رده‌های این صفحه : شعرای اصفهان قرن 12 (قمری) | شعرای ایران قرن 12 (قمری)
|